علی(ع)و فتنه ها-1

---

اصل رخداد سقیفه به روایت شیخ مفید

طبق نظر مشهور علمای شیعه پیامبر (ص) در بیست وهشتم صفر سال یازدهم هجری در سن شصت وسه سالگی رحلت فرمود[1] ، و توسط امیرمؤمنان (ع) د ر خانه خودش ، مجاور مسجد النبی دفن گردید. ولی در همان ساعات درگیریهایی بین مهاجران و انصار بر سر خلافت رخ داد به گونه ای که بیشتر مردم در حین دفن رسول خدا (ص) حضور نداشتند ، و بر آن حضرت نماز نخواندند .[2] این وضع به گونه ای شد که حضرت زهراء (س) فریاد زد « وا سوءَ صباحا» « وای چه روز بدی است! » و خلیفه اول وقتی این صدا را شنید گفت : « إنّ صباحکِ لصباح سوء » « روز تو روز بدی است ». [3]

و در اثر مشغول بودن علی (ع) به کفن و دفن رسول خدا (ص) و نبودن بنی هاشم در میان آنها به خاطر مصیبتی که در اثر فوت رسول خدا (ص) به آنها وارد آمده بود ، به سرعت بدنبال تعیین حاکم رفتند و در سایه اختلاف داخلی انصار و از آنجا که حزب طلقا و آنان که از آنها به مؤلفه القلوب[4] یاد می شد می خواستند خلیفه قبل از تمام شدن مراسم تدفین و فراغت یافتن بنی هاشم ، تعیین گردیده و خلافت در جایی که آنها می خواهند مستقر شود ، به سرعت با ابوبکر به خاطر اینکه در محل حضور داشت بیعت کردند. [5]

وقتی کار بیعت با ابوبکر تمام شد ، مردی نزد أمیر مؤمنان (ع) آمد ، در حالی که حضرت با بیل مشغول صاف کردن قبر رسول خدا (ص) بود ، گفت :‌ مردم با ابوبکر بیعت کردند ، انصار در اثر اختلاف شان شکست خوردند و طلقا هم از ترس اینکه شما به حکومت برسید ، با وی بیعت کردند ، حضرت به بیل تکیه داد و این آیات مبارکه را تلاوت فرمودند :   

بسم الله الرّحمن الرّحیم : « ألم + أحسب الناس أن یترکوا أن یقولوا آمنّا و هم لا یفتنون + ولقد فتنّا الذین من فبلهم فلیعلمنّ الله الّذین صدقوا و لیعلمنّ الکاذبین + أم حسب الّذین یعملون السّیّئات أن یسبقونا ساء ما یحکمون »[6] « الم + آیا مردم گمان می کنند همین که بگویند ایمان آورده ایم رها می شوند و آزمایش نخواهند شد + همانا کسانی را که پیش از آنها بودند آزموده ایم (و اینها را نیز می آزماییم )،‌ باید علم خدا در باره کسانی که راستگو هستند و کسانی که دروغگو هستند تحقق یابد .+ آیا کسانی که اعمال زشت انجام می دهند گمان می کنند بر قدرت ما چیره خواهند شد ؟ ! چه بد داوری می کنند. » [7]

ابوسفیان نزد درب خانه رسول خدا (ص) آمد و در حالی که علی (ع) و عباس عموی پیامبر (ص) خیره خیره رفتارش را زیر نظر داشتند با صدای رسا اشعاری بدین معنا خواند :

« بنی هاشم نگذارید مردم به شما طمع کنند ، مخصوصا قبیله تیم بن مرّه و عدیّ[8] ، خلافت تنها از آن شما ست ، کسی جز علی شایستگی آن را ندارد ، ای أبا الحسن دستت را با حزم و درایت دراز کن ، همانا تو شایسته ترین فرد برای این کار هستی »[9]

سپس با صدای بلند گفت : ای بنی هاشم ، ای فرزندان عبد مناف ، آیا راضی شده اید أبوفصیل این فرد پستِ فرزند پست ، بر شما حکومت کند ، اگر بخواهید من مدینه را برایتان پر از نیروی نظامی می کنم .

حضرت در پاسخ وی فرمودند : « ارجع یا أباسفیان ، فوالله ما ترید الله بما تقول ،‌ومازلت تکید الإسلام و أهله ، و نحن مشاغیل برسول الله صلّی الله علیه و آله ، و علی کلّ امریء ما اکتسب.... » [10] « أبو سفیان برگرد ، به خدا قسم تو برای خدا این پیشنهاد را نمی کنی ، تو همواره در پی ضربه زدن به اسلام و فریفتن مسلمانان بوده ای ، ما اکنون مشغول رسیدگی به کار [ تدفین ] رسول خدا (ص) هستیم ، و هر کسی مسئول عمل خود خواهد بود. » [11]

سپس ابو سفیان به طرف مسجد رفت و بنی امیه را برای گرفتن خلافت تحریک کرد ولی کسی به دنبالش نرفت.[12]

بدین سان فتنه بزرگی در میان امت پیامبر (ص) پدید آمد که آتش آن تنها به خانه بر پا کنند گانش نیفتاد بلکه دامنگیر همه مسلمانان شد .